Gunnen

Bijzondere ervaring als iets in de privésfeer samenvalt met iets in de maatschappelijke wereld. Vanochtend lees ik in de krant dat het kabinet Rutte 2 zo goed als rond is. In de informatieperiode hebben de heren Rutte en Samsom elkaar veel gegund. Dat tegen de verwachting van net na de verkiezing in, waar de twee nog tot elkaar veroordeeld zouden zijn, aldus de berichten in de media. Het is ze gegund, het is Nederland gegund, een regeringsperiode met een liberale, sociale koers. Het beste van twee werelden, zo lijkt mij.

In de privésfeer ging het ook over gunnen. Rondom de zeventigste verjaardag van mijn vader. ‘Ze moeten je de handel wel gunnen, ze kunnen altijd naar een ander gaan’. Zo zou je zijn ondernemersfilosofie kunnen samenvatten. Gunnen is emotie, zo lees ik op internet. Gunnen gaat verder dan een rationele afweging tussen A of B. Gunnen gaat over kiezen met overtuiging, met je hart. Je gunt de ander jouw aankoop. Waarom eigenlijk? Omdat je je gezien voelt als koper, als mens. Omdat je je geraakt voelt door het product of de dienst. Omdat je iets van jezelf herkent in die ander. Terug naar mijn vader. Ik wilde hem in het zonnetje zetten, door met de feestgangers in een speech iets te delen over zijn filosofie. Omdat die hem zo eigen maakt. Omdat de handel hem gegund werd puur omdat hij een goeie vent is. En dat goeie zat erin dat hij die ander vrij liet om te kiezen en dankbaar en verheugd was als die ander hem koos. Dat nam hij nooit voor lief.

Gunnen gaat ook over het genoegen dat je zelf kunt ervaren als die ander succes heeft, als die ander schittert. Is dat niet de kern van dienend leiderschap? Die ander zijn ruimte om te schitteren gunnen en daar de condities voor creëren? Scoren is zelf aan de bal willen zijn, monomaan op het doel gericht. Bij scoren is de kick groot, maar van korte duur. Gunnen gaat over samen het spel bepalen en het talent van een ieder (h)erkennen en inzetten, zodat iedereen meespeelt en daar dan veel vreugde aan ontlenen. Gedeelde vreugde, die afstraalt en verder reikt. Resultaten behalen is dan een bijna vanzelfsprekend gevolg.

Is dat waarom Rutte en Samsom er samen zo goed uit gekomen zijn? Ze hebben elkaar de ruimte gegeven. Ze hebben elkaar gezien voor wat ze waard zijn. Ze voelen zich wellicht geraakt door de visie en de passie van de ander. Herkennen zichzelf in de ander. Hebben een gedeeld beeld van de toekomst. En wellicht leven ze beiden in het diepe besef dat deze tijd vraagt om dienend, verbindend leiderschap, waar niet de verschillen uitvergroot worden, maar de kloof gedicht. Bruggen willen ze bouwen. Het is ze gegund. Het is ons gegund.