Dansen

Als je mij vraagt wat ik een mooie metafoor voor het leven vind dan denk ik direct aan dansen. Wild en woest, de goden verzoekend zoals inheemse volkeren dat doen. Ingetogen en beheerst en eindeloos geoefend in het Westerse klassieke ballet. Ruig, agressief en vol passie zoals in hedendaagse street dance. En dan alles er tussen in. Zelfs of juist de huppel in mijn pas die me vertelt dat ik me goed voel.

In perioden waarin ik druk ervaar, of veel in mijn hoofd zit en mijn energie zwaar is, kan ik er donder op zeggen, dat ik vanuit de diepte een wijze stem hoor die zegt: Ga nou dansen! Ik weet dat een lichaam in beweging een fijne tegenhanger is in zo’n periode. Voor mij echter geen hardlopen, wat voor hele hordes mensen werkt. Ik wil de muziek erbij, het ritme. De oude Grieken wisten al dat daar waar de geest de materie ontmoet de ziel huist. Als hoofd en lichaam samen optrekken en het hoofd zijn dominantie verliest, juicht de ziel. Of, in de taal van nu, voel je weer energie stromen.

Ik heb recent kennis gemaakt met de vijf ritmes van Gabrielle Roth. Zij heeft gekeken naar hoe ze vijf basis ritmes of levensstromen kon vertalen naar beweging. Het eerste ritme is vloeiend, vanuit je voeten, cirkelend, met een naar binnen gerichte energie. Een vrouwelijk ritme. Dan volgt staccato, vanuit de heupen, naar buiten gericht en mannelijk. Als derde definieert zij chaos. Waar het vrouwelijke het mannelijke ontmoet en heel erg vanuit het hoofd. Dat betekent in dit geval dat het hoofd het ritme inzet en dat je lichaam de beweging volgt. Daar wordt je hoofd leeg van! Ritme vier is lyrisch. Verheven, naar boven gericht, spiritueel. In het laatste ritme komen de vier eerdere ritmes samen en dat heet wonderlijk genoeg, stilte. De inzet hierbij is de ademhaling. De dans volgt de ademhaling, is daardoor yoga gelijkend en meditatief. Bij het dansen van een wave, volgen de ritmes elkaar op en na twee uur is het alsof je ondanks de fysieke inspanning fris en vol levenslust verder kan. Na iedere les dacht ik dat ik het ritme had ontdekt dat helemaal bij mij paste. Dat dacht ik na iedere les, totdat de boodschap daarvan tot me doordrong. Al die ritmes zijn in mij! Het zacht vrouwelijke, het woest mannelijke, het verwarrend chaotische, het licht goddelijke en de intieme stilte. Wat een rijkdom en veelzijdigheid!

Als professioneel danser of als leider van een dansgezelschap is dansen geen metafoor voor het leven, het ís je leven. En omdat je wereld er dan een is, die steeds meer rust op aanboren van eigen middelen in plaats van leunen op overheidsgeld, heb ik besloten, vanuit mijn liefde voor de dans een deel van mijn winst over 2012 te schenken aan Conny Janssen danst. Ik ben geïnspireerd door dit Rotterdamse dansgezelschap, waarvan ik laatst ‘how long is now’ zag. Een filosofische vraag, uitgewerkt in beweging,  vol hartstocht en levenslust gedanst. Zo te leven, zo te werken, vol overgave, dat is ware kunst.