Herhalen
Eerder deze week genoot ik van de voorstelling ‘heimwee naar de hemel’ van Maarten van Roozendaal en Paul de Munnik. Niet alleen in hun zang, maar juist ook in hun pianospel toonden zij zich zeer aan elkaar gewaagd in opzwepende improvisaties. In de improvisatie toont zich de ware meester. Dan mijn buurjongen van 8! Ik weet inmiddels maar weer al te goed dat Old McDonalds een farm heeft, want dat lijkt pianoles nummer 1 te zijn! Herhalen en nog eens herhalen. Ook de heren Roozendaal en de Munnik zijn ongetwijfeld zoals hij begonnen.
Om ergens goed in te worden oefen je en soms betekent dat iets eindeloos herhalen. Zoals Sisyphus die, gestraft door de goden voor zijn leugenachtigheid, een steen de berg op moet rollen. Iedere keer als de steen boven is, rolt die weer naar beneden en dan begint hij opnieuw. Wordt hij er beter in? Of wordt hij er beter van? In ieder geval zou je kunnen zeggen dat wil je zo’n klus volhouden je het beste kunt berusten in je lot en er een ritueel van maken. Zoals het bidden van een rozenkrans of het zingen van een mantra. Daarin vindt de herhaling zijn zin. Door de herhaling, ontstaat een meditatieve toestand die rust en helderheid brengt, zoals in ieder ritueel.
Ook in mijn praktijk kom ik de herhaling tegen in het steeds opnieuw terugkeren van levensthema’s. Alsof je keer op keer aan de slag mag om een oud patroon te doorbreken. Raak je geprikkeld en uit je evenwicht bij een financiële markt die chaotisch is, bij je kinderen die nooit doen wat jij zegt, bij de trein die weer niet op tijd rijdt, bij een collega die je niet koersvast vindt? Grote kans dat je iets hebt uit te zoeken rondom het thema controle willen hebben. Het leven zal je aldoor van nieuw oefenmateriaal voorzien, totdat je merkt dat je het thema voldoende doorgewerkt hebt en je in het geheel op een nieuw niveau van functioneren beland. Lichter, frisser, met meer inzicht en een breder gedragsrepertoire.
Je neemt in iedere herhaling mee wat je de vorige keer hebt geleerd. Het lijkt erop dat je het klusje hebt geklaard! Maar het leven zou het leven niet zijn, of er wacht een nieuwe uitdaging. Je mag nog een keer. Zoals Sisyphus met zijn steen. Maar met steeds meer gemak en steeds wijzer, bijna sereen. Op speelse, maar indringende wijze is dit proces verbeeld in de film ‘Groundhog day’, waarin een verslaggever een dag uit zijn leven steeds opnieuw mag, of moet herhalen, totdat hij getransformeerd door die ervaring, eindelijk de ware liefde vindt. Het is wel een Hollywood-productie!
Herhalen als levenswijze. Zoals de zon en de maan hun baan herhalen, de seizoenen steeds terugkeren, een eeuwige cyclus, gewoon omdat het zo is. Herhaal je zelf, vind je eigen baan, heb daar rust en vertrouwen in en weet dat na de winter altijd het voorjaar terugkeert.En dan volgt vanzelf de improvisatie van de ware levenskunstenaar. Ik zal het mijn buurjongen laten weten.