Raken

Ik laat me makkelijker raken, sinds ik in Nairobi woon. Ik sta meer open voor de mensen en de natuur om mij heen. Ik denk dat dat komt, omdat wat ik ervaar nieuw voor me is. Mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld, mijn zintuigen draaien overuren. Ik vind dat van de ene kant fijn. Heb het gevoel dat ik leef, dat ik echt contact maak, dat ik intens geniet. Tegelijkertijd komt met het zoet, ook het zuur. Viezigheid, lelijkheid, geweld. Ook dat komt allemaal binnen.

Ik vraag mij af, of ik een filter tussen mij en mijn omgeving kan plaatsen. Een beetje zoals lamellen. Voor het zoet zet ik ze wagenwijd open en voor het zuur sluit ik ze af. Normen en waarden en overtuigingen kunnen als filter dienen. Als ik filter langs de overtuiging ´de mens is van nature goed´ dan zal ik een blinde vlek ontwikkelen voor gedrag van de ander dat daar niet mee strookt. Of ik leer het te bagatelliseren. Ja, ik heb filters. Ja, ik bezit lamellen en weet ook hoe ik ze moet bedienen. Daardoor houd ik mijn binnenwereld veilig en leef ik in harmonie met mijn buitenwereld.

Het interessante van het leven in een andere cultuur is dat je merkt dat je filters niet langer werken. Dat je net te laat bent met het sluiten van de lamellen. Of ze uit angst maar gewoon gesloten houdt. Dus zie ik de vrouw met de baby die wanhopig haar hand ophoudt en mis ik tot nu toe de ervaring van hoe miljoenen mensen leven in de sloppenwijk, omdat ik het gewoon spannend vind om naar toe te gaan. Omdat ik niet weet hoe ik betekenis zal moeten geven aan wat ik daar zie.

Het leven met een kind samen, verandert ook iets aan je filters, heb ik gemerkt. Met mijn kind ervaar ik een verbinding, waardoor hij vrijelijk in en uit mijn binnenwereld kan bewegen. Geen filters, geen lamellen. Toen ik hem voor het eerst zag, nu bijna 4 maanden geleden, in het tehuis in Nairobi zei hij onhoorbaar ‘Sesam, open U!’ En het mooie is, dat met hem, door hem, ik de wereld om mij heen met de ogen van een kind aanschouw. Wat een geschenk!

Natuurlijk ga ik weer nieuwe filters definiëren, een nieuwe set lamellen ophangen, want die continue open verbinding met de buitenwereld is inspannend. Maar door iedere nieuwe ervaring verfijn ik mijn omhulsel en kan de omgeving mij dieper raken, mijn kern voeden en kan ik dat teruggeven aan degene die daarvoor open staat.