Ruilen

‘Van ruilen komt huilen’, zei mijn moeder vroeger als ik beteuterd thuiskwam van het schoolplein met knikkers die hun glans hadden verloren ná het ruilen! Ik snap dat kleine grietje van toen wel: die wilde gewoon vriendschap sluiten, maar durfde daar niet om te vragen en in plaats daarvan ‘gaf’ ze haar mooiste knikkers weg. Weten wat waarde voor je heeft en daarom durven vragen. Je eigen waarde kennen en dat aanbieden. Kenmerken van een waardevolle ruil. Hoe doen we dat in ons werk? Medewerker levert prestatie, organisatie beloont in klinkende munt. Vaak is dit de kern van de ruil. Ik vraag me daarbij af, of beide partijen écht krijgen wat van waarde is. Een organisatie wil toch meer dan een medewerker die ‘zijn ding’ doet? En de medewerker? Natuurlijk moet de schoorsteen roken. Daarnaast is werk ook een bron van zingeving, ontplooiing en sociale contacten. Betrekken medewerker en organisatie die aspecten in hun ruil?

Denken we even terug aan het kleine grietje dat niet om vriendschap durfde te vragen. Durft de medewerker te vragen om datgene wat voor hem van waarde is? Kent hij datgene wat voor hem van waarde is? Misschien moet hij juist daarover in gesprek met zijn leidinggevende. Of mooier nog: misschien moet zijn leidinggevende hem daartoe uitnodigen! Stel je voor hoe functioneringsgesprekken er dan uit zien. Dan gaat het over dromen, over talenten, wensen, wat je spannend vindt en wat je bij wilt dragen en op diezelfde geïnspireerde wijze heb je het natuurlijk ook over de prestatie en de geldelijke beloning. In mijn laatste ruilgesprek heb ik gevraagd om wat voor mij van waarde is: ruimte om mijn ervaringen en gedachten op papier te zetten en te delen. Zo is deze column het directe resultaat van een voor mij waardevolle ruil. Het kleine grietje en haar moeder kunnen trots zijn! Of je nu aan de ene of aan de andere kant van de tafel zit tijdens het volgende functioneringsgesprek, bereid het gesprek eens voor aan de hand van de vraag: ‘Klopt onze ruilrelatie?’