Spelen

Nooit gedacht dat mijn collega’s stuk voor stuk lama’s in de dop zijn! Zelfs de verlegen collega schitterde tijdens een workshop theatersport. Zou ze die lichtheid van het spel kunnen inzetten in haar werk? Toen die vraag eenmaal wakker was, viel mij in het taalgebruik om mij heen op dat ‘licht zijn’ en ‘ruimte willen om te spelen’ actueel is. Is spelen op het schoolplein hetzelfde als spelen in de boardroom? Het machtspel net zoiets als tikkertje? Kinderen spelen om te leren. Onbewust. Zij leren gedrag aan dat hen iets waardevols oplevert en in de oefening van het spel ontwikkelt zich een persoonlijke stijl. Als je vroeger in bomen klom, dan ben je vast ook een durfal in de boardroom. Als ik kijk naar de wijze waarop kinderen spelen, dan valt me daarin met name hun natuurlijke nieuwsgierigheid op. Niet geremd door regels, kaders, verwachtingen en belangen, spelen ze met dat wat in hen opkomt en wat voor handen is. Stellen ze vragen. Vergroten ze hun kennis. Experimenteren ze met mogelijkheden. Maken ze contact. Zijn ze licht.

Leren door te spelen verdwijnt naarmate het kind ouder wordt. Ineens is alles ‘echt’. En serieus. Want het heeft consequenties. En dat voelt niet licht. Dat voelt zwaar.In de theatersport gelden drie regels. De eerste is ACCEPTEREN: Ga mee met dat wat is, wat de ander je aanreikt. Ja-zeggen. De tweede is RISICO NEMEN: Betwijfel of kritiseer niet wat er in je opkomt, maar doe het gewoon. De laatste is misschien wel de belangrijkste. Blijf in de TEGENWOORDIGE TIJD. Niet piekeren over gisteren en niet tobben over morgen. Dat scheelt mentale ballast en houd ons alert en in het hier en nu.Wordt het met deze drie regels speelser op de werkvloer? Experimenteer er eens mee, net zo onbevangen als een kind. Zoek de speelruimte op in het contact met de ander. En maak het licht.

Als je meer wilt lezen over theatersport kun je www.opdrift.nlbezoeken van Remko van der Drift. Hij heeft mij en mijn collega’s aan het spelen gekregen!