Vasten

Als kind speelde ik liever alleen met mijn poppen, dan dat ik ondersteboven met vriendjes in een boom hing. Later intrigeerde de wereld van de boeken mij meer, dan de wereld van het avontuur in de buitenwereld. Pas weer veel later begon ik te begrijpen dat er een aanduiding was voor dat gedrag, dat ik zelf en ook mijn directe omgeving, maar al te graag voor ongezellig en asociaal hield. Nu durf ik er wel voor uit te komen: ik ben introvert. Ik speel inmiddels graag buiten en heb het naar mijn zin met mensen om mij heen. Dat komt omdat ik heb leren toegeven aan die kant van mij die graag op zichzelf is, rust en reflectie nodig heeft, prikkels weert en de hele wereld in haar binnenwereld ervaart. Ik laad daar op, zodat ik vol energie mijn leven kan leiden.

Belangrijke pijlers in dat leven zijn voor mij mijn werk en mijn gezin. En met name dat gezin met twee jonge kinderen maakt dat ik een nieuwe balans heb moeten vinden in tijd ‘daar buiten’ en tijd ‘hier binnen’. Natuurlijk heb ik praktische oplossingen en helpende randvoorwaarden: Net iets minder werken, kinderen logeren bij opa en oma, ’s avonds voor het slapengaan in bad en een man met wie ik het samen doe en dat is fijn. De balans is in die zin prima in orde. Toch voelde ik me soms moe en hangerig en futloos. Voor mij een teken dat er ergens iets nog niet klopt. Van binnen. En daar kwam ik niet bij met mijn gestolen uurtjes in bad en in de boeken en op de hei. Tijd voor een meer rigoureuze introspectie!

Zo ben ik in de Schouw beland, een kuuroord waar ik een week heb gevast. Dat betekent inderdaad niet eten, behalve drie keer per dag een miniem glaasje fruit- of groentesap. Wat je eet met een eveneens miniem lepeltje, waar je lang op kauwt, zodat je nog enigszins het idee van een maaltijd hebt. In de week voor het vasten, bouw je af door minder te eten en toen merkte ik dat ik mij lichter voelde en helderder. Dat heeft doorgezet. Fysiek lichter worden (letterlijk!), betekent op een wonderlijke manier mentaal en emotioneel lichter worden. Dat doet het systeem zelf! Daar heb ik helemaal niets in te willen, behalve mij met vertrouwen over te geven aan een innerlijke wijsheid, die ingesteld is op evenwicht en eenheid. Ik vermoed zelfs dat ik spiritueel lichter ben geworden in die week. Lopend in de lege Zeeuwse polder voelde ik mij verbonden met alles om mij heen. Hallucinatie door hongerklop of een inkijkje in de staat die Boeddha heeft bereikt? Zeker is dat mijn zintuigen op scherp stonden en dat mijn ervaring rechtstreeks binnen kwam. Geen woelige gedachten, geen storende gevoelens. Opgeruimd staat netjes.

Ik ben met een hernieuwd vertrouwen in mijn eigen binnenwereld de buitenwereld weer ingestapt. Ik weet uiteindelijk echt zelf het beste wat goed voor mij is. Daar de ruimte voor nemen en er naar handelen is eenvoudiger als er een open verbinding is tussen binnen en buiten. En die verbinding moet af en toe gereinigd worden!