Wensen

Hoe vaak zeg ik het niet, als mij gevraagd wordt wat de kern van mijn werk is: de ander een spiegel voorhouden. Het omgekeerde is ook vaak waar. Dat de client mij een spiegel voorhoudt. En wat zie ik dan? Mijn eigen wensen. Tot groei, tot verandering, tot vernieuwing. Dat kan aan de buitenkant. Andere haarkleur, een hobby, soms is zelfs een nieuwe baan een verandering aan de buitenkant. Veranderen van binnen kan ook. Vaak gaat het dan om een andere verhouding tot de dingen, een wijziging in perspectief, een opleving in vitaliteit, een doel voor ogen krijgen. Terug krijgen wat er ooit was? Eindelijk krijgen wat er nooit was?En wat een zegen dat ik in een land leef, dat volgens de onderzoeken naar welzijn en geluk steevast hoog in de lijst eindigt. Weinig te wensen over. Als we ons dan de theorie van Maslow herinneren, dan verkeren we met velen op het puntje van de pyramide. De wensen die ons drijven gaan over zelfverwerkelijking, want het brood ligt op de plank, er is geen concrete dreiging van oorlog, we hoeven niet alleen te zijn en dat complimentje komt ook heus zo af en toe onze kant op. Ik realiseer me terdege dat het individu zijn situatie heel anders kan beleven, dan ‘de gemiddelde Nederlander’ uit de statistieken. En ik sta er bij stil dat er een grote kloof gaapt tussen mij en velen.

Materiële wensen en de bevrediging ervan voeden niet als je het geluk hebt dat je je hachje op het droge hebt. Het zijn de immateriële wensen die een vuurtje in ons wakker houden. Sta je er nog wel eens bij stil wat je diepste wens is? En als dat dan eens je focus mag zijn in werk en leven. Zou het dan niet een stuk meer ontspannen en helder worden?

In het lezen over het leven van Leonora Carrington en het bekijken van haar schilderwerken komt dit prachtig naar voren. Haar wens was eenvoudig: ze wilde haar talent in de wereld zetten, maar als dochter van een rijke industrieel aan het begin van de 20e eeuw, was dat niet vanzelfsprekend. Ze heeft waanzin, verbanning en geweld verdragen, omdat haar wens zo sterk was. Ze wilde zichzelf kunnen zijn. Vrij. In haar verhaal vind ik steun en inspiratie. Het heeft de tand des tijds doorstaan en bemoedigt mij op mijn pad.

En verder verandert er dus ook wel eens wat aan de buitenkant. Ik wenste mij een nieuwe website: et voila, met hulp van Serge van de Nerds, kijk jij er nu naar. Ik wens je veel leesplezier.