zwemmen

Het zwembad waar ik mijn banen trek, helpt haar gebruikers op weg. Uiterst rechts de snelle baan. En inderdaad uiterst links de langzame baan. De vier banen daartussen in, het centrum midden zullen we maar zeggen, vraagt om een subtiele zelfinschatting. Dat ik dit ooit zou schrijven, had ik niet gedacht, daarom is het heel belangrijk dat de volgende uitspraak in de context van dit verhaal blijft: ik bevind mij rechts van het midden. Net aan, maar toch.

Die inschatting klopt niet altijd, want hangt altijd af van hoe de rest zichzelf inschat. Op een conservatieve dag krijg ik het gevoel lekker bezig te zijn, want ik zwem sneller dan de rest. Maar op een dag met wat meer opgeblazen ego’s (of spieren) daalt mijn zelfvertrouwen een paar punten., want ik zwem me het schompes om een beetje bij te blijven.

Maar gisteren zat ik precies goed. Ik zwom lekker, zonnetje op het water en de cadans kwam vanzelf. Dat resulteert bij mij direct in een steeds leger wordend hoofd. Heerlijk. Dat vulde zich prompt met heldere gedachten over het gedrag van mijzelf en de liefhebbers om mij heen.

Iedereen die wel eens een baantje trekt, herkent direct de drammer. Al borst crawlend zwemt hij (kan ook een zij zijn) zo ongeveer over je heen. Of de dromer, die eerder zigzaggend, zich volstrekt onbewust van het geploeter om haar (kan ook een hem zijn) heen, haar weg vindt. De kletser, ook wel kanthanger genoemd, het meer sociale type. De aanpasser, of de zich steeds verontschuldigende, ‘sorry dat ik ruimte inneem’! De betweter. De kwaaie pier, met venijnige blik over het water spiedend, om zich aan misstanden (foute inschatting van baan!) te kunnen ergeren.

En terwijl ik daar zo zwom, was het volgende inzicht, dat het allerfijnste zwemmen toch is als je je op je eigen tempo kunt richten en daar verantwoordelijkheid voor neemt. Baantje opschuiven, korter baantje maken, inwendige glimlach. Ik bedacht me ook, dat het helemaal niet klopt om mijn mede-liefhebbers zo in hokjes te duwen. Ik heb er een handje van me aan te passen, maar heb geregeld kwaaie pier momenten en af en toe aan de kant hangen om even in te checken bij mijn vriendin in de andere baan, doe ik ook. Ons gedrag hangt van zoveel factoren af, en de meesten van ons hebben er een breed repertoire van, zijn kleurrijke types. En zijn van goede wil.

Ik geloof dat ik nog wat dingetjes dacht, maar het werd allengs abstracter, filosofischer, en toen loste het denken op en werd het stil en zwom ik mijn laatste banen van die dag.